Filmy surrealizm, pociąg

Tytułowy Johnny to młody Amerykanin, który z powodu wpojonych mu przez nieżyjącego już ojca ideałów, zaciąga się do wojska, aby jak twierdzi, podczas I wojny światowej "walczyć o demokrację". Podczas inspekcji okopów Johnny zostaje wyznaczony do idiotycznej misji, w której zostaje bardzo ciężko ranny. Wybuch bomby pozbawia go rąk, nóg oraz twarzy, a w dalszej konsekwencji - również wzroku, słuchu i węchu. Lekarze cudem ratują młodego żołnierza, który po umieszczeniu w szpitalu określony jest mianem "warzywa". Diagnoza lekarzy nie jest do końca trafna. Wewnątrz zmasakrowanego organizmu nadal funkcjonuje mózg. Chłopakowi udaje się wymyślić sposób porozumiewania się z otoczeniem przy pomocy alfabetu Morse'a. W ten sposób Johnny nawiązuje kontakt z jedną z pielęgniarek...

100-letni Simon Cinéma (Michel Piccoli), mieszka samotnie w dużej willi. Jego wspomnienia zanikają, więc angażuje młodą kobietę, aby opowiadała mu historie o wszystkich filmach, jakie powstały. Odwiedza go cały szereg filmowych gwiazd, a równocześnie młodzi studenci starający się o jego pieniądze, by mogli zrobić własne filmy. Pan Cinema zagra w jednym z ich filmów.

W 1933 roku, w okresie wielkiego kryzysu amerykańskiego, baronowa przemysłu piwnego organizuje w Winnipeg konkurs na najsmutniejszą muzykę. Muzycy ze wszystkich stron świata przybywają by powalczyć o główną nagrodę, którą jest 25,000$.

Zia po udanej próbie samobójstwa, przenosi się do pośmiertnego świata, który przypomina ten sprzed śmierci z jedną różnicą - jest tu o wiele gorzej. Zia nie może zapomnieć o swojej wielkiej miłości, przez którą się zabił. Próbuje odnaleźć się w tym odmiennym świecie, poznaje rosyjskiego muzyka Eugene'a, z którym spędza bardzo dużo czasu, aż do momentu, gdy dowiaduje się iż jego miłość również znalazła się w tym świecie. Wtedy obaj wyruszają w podróż by odnaleźć dziewczynę. Na swej drodze spotykają wiele ciekawych osób, między innymi autostopowiczkę Mikal oraz anioła o imieniu Kneller, który prowadzi ich przez tą dziwną krainę. Przepełniony niespodziankami, komicznymi zawirowaniami akcji oraz absurdalnym humorem TAMTEN ŚWIAT SAMOBÓJCÓW ukazuje jak cenne i zaskakujące potrafi być życie i miłość.

Młoda para wybiera się na spacer po rozległym cmentarzu. Szczęśliwi i zakochani chcą się kochać. Gdy zapada ciemność zaczynają zdawać sobie sprawę, że nie mogą znaleźć drogi powrotnej, obawy zaczynają wzrastać.

Film "Do ciebie, człowieku" Roya Anderssona opowiada o fascynujących i nieprzewidywalnych, acz często chorobliwych odsłonach ludzkiej egzystencji. Złożony z kilkudziesięciu, pozornie niepowiązanych ze sobą scen, których nastrój oscyluje między komedią a dramatem, obraz szwedzkiego reżysera uderza w widza z niewiarygodną siłą.

Radio On to postpunkowa podróż przez Wielką Brytanię końca lat siedemdziesiątych. Główny bohater, Robert, rusza na północ, by poznać szczegóły śmierci brata. Ważniejsza od celu jest jednak sama droga – widziany zza szyb samochodu zimowy kraj pełen industrialnych pejzaży i hipnotyzujących, odhumanizowanych przestrzeni. Równie istotna jak obraz jest muzyka towarzysząca podróży – ścieżka dźwiękowa, na którą składają się elektroniczne utwory Kraftwerku, chłodne kompozycje Davida Bowiego z berlińskiego okresu jego twórczości oraz piosenki takich twórców jak Robert Fripp, Ian Dury czy Wreckless Eric.

Paryż, 1922 rok. Ciężko chory Marcel Proust (Marcello Mazzarella), którego dni są policzone, kończy swe monumentalne dzieło "W poszukiwaniu straconego czasu". Na łożu śmierci przegląda zdjęcia. Pamięta swoje życie. Ale postacie rzeczywiste mieszają się z postaciami z fikcji. A fikcja stopniowo zyskuje pierwszeństwo przed rzeczywistością. Oto odwiedza Gilbertę (Emmanuelle Béart), swoją miłość z dzieciństwa, teraz żonę Saint-Loupa (Pascal Greggory). Marcel słucha wynurzeń Gilberty, ale jednocześnie powracają do niego inne wspomnienia. Z zakamarków pamięci wynurzają się kolejne osoby: baron de Charlus (John Malkovich), księżna Oriane (Edith Scob), pani Verdurin (Marie-France Pisier) i Odette (Catherine Deneuve).

Na okręcie podwodnym SS Plunger kończy się tlen. Okręt został uwięziony głęboko pod wodą na kilka miesięcy przez niestabilny ładunek. Przerażona załoga chodzi przez korytarze i wygląda na próżno kapitana, który jako jedyny jest zdolny do ich uratowania. Ale nagle pojawia się, zagubiony wśród nich, drwal, który twierdzi, że jest w stanie wydobyć ich stąd.

Reżyser Rederico Fellini postanowił zdemaskować mechanizm działania telewizji, a czyni to pokazując od strony kulis powstawanie typowego, komercyjnego show, bliższego kiepskiemu cyrkowi niż sztuce. Demaskatorskim okiem prezentuje najróżniejsze typy ludzi starających się zarobić dzięki swoim dziwnym umiejętnością i ułomnością. Guliettcie Masinie i Marcello Mastroianniemu każe wcielić się w parę starych tancerzy, po wojnie znanych jako naśladowcy Freda Astaire'a i Ginger Rogers...