Akcja filmu rozgrywa się w latach 70., a do rzeczywistości opowieści wkracza niczym burzliwy wiatr jeszcze odleglejsza przeszłość. przeczytaj recenzję

Jak opowiedzieć o kobiecym cierpieniu przenoszonym od wieków z pokolenia na pokolenie? Na przykład za pomocą mrocznej baśni z wiedźmami w roli głównej. przeczytaj recenzję

„Rodeo” jest kapitalne w tych momentach, gdy autorka skupia się – jak główna bohaterka – na urokach gazowania na kawasaki. Znacznie gorzej się robi, gdy zaczyna klecić z tego fabułę. przeczytaj recenzję

Tym razem autor „Po burzy” przeszarżował. Mniej jest tu magii codzienności znanej z „Naszej młodszej siostry”, nie ma emocjonalnego realizmu „Złodziejaszków”. przeczytaj recenzję

„Matecznik” okazuje się inkubatorem prawa do bycia sobą wbrew społecznym, rodzinnym, płciowym nakazom. przeczytaj recenzję

„Boy from Heaven” sprawdza się jako kino polityczne. To wejrzenie w instytucje świeckie i religijne muzułmańskiego świata skrzy się niejednoznacznościami. Znaczące są wybory perspektywy narracyjnej. przeczytaj recenzję

Franco nie psychologizuje, nie dokonuje żadnej formy psychoanalizy, ale w jakiś zadziwiający sposób skłania nas do tego, byśmy zrekonstruowali przeszłość tajemniczego mężczyzny. przeczytaj recenzję

Ostatecznie otrzymujemy dzieło niespełnione – ambitne, ale o te ambicje się przewracające. przeczytaj recenzję

„Nie zgubiliśmy drogi” można byłoby nazwać filmem literackim. Wywodzi się z literatury, mówi o czytaniu i pisaniu, o przeżywaniu literatury i życiu poprzez nią. przeczytaj recenzję

Zbrodnie przyszłości wydają się interesujące tylko dlatego, że stanowią zbiór charakterystycznych dla cronenbergowskiego stylu gadżetów, które jednak są pozbawionymi głębszej idei i życia wydmuszkami. przeczytaj recenzję