Filmy przyjaźń, okupacja

Klasyka polskiej kinematografii. Serial Konrada Nałęckiego powstał na podstawie książki Janusza Przymanowskiego, który jest także współautorem scenariusza. Nakręcono trzy serie przygód załogi „Rudego” – łącznie 21 odcinków. PRL-owskie władze chętnie traktowały serial jako materiał propagandowy, prezentujący obowiązującą wówczas wersję historii z polsko-radzieckim sojuszem na pierwszym planie. Janek wstępuje w szeregi Wojska Polskiego do oddziału wojsk pancernych. Zostaje włączony do załogi czołgu o numerze 102. Wraz ze swoimi wiernymi towarzyszami broni Olgierdem, Gustlikiem, Grigorijem i psem Szarikiem rusza wyzwolić ojczyznę. Dla dzisiejszego widza „Czterej pancerni i pies” pozostają znakomitą produkcją wojenno-przygodową. Zrealizowane z rozmachem sceny batalistyczne, trzymająca w napięciu akcja, zabawne dialogi i przede wszystkim doskonałe postacie stworzone przez wybitnych aktorów – to nieprzemijające wartości serialu.

Jest to historia żydowskiej piosenkarki o imieniu Rachel. Udaje jej się uniknąć śmierci z rąk Niemców i przedostać na południe Holandii. Jesienią 1944 roku przyłącza się do holenderskiego ruchu oporu pod pseudonimem "Ellis". Chcąc zyskać uznanie wśród ruchu oporu przefarbowuje swoje włosy na blond i uwodzi niemieckiego oficera. W końcu jednak zostaje zdradzona przez kogoś z wewnątrz ruchu oporu i oskarżona o szpiegostwo. W 1945 roku zostaje oswobodzona... Rozpoczyna prywatne śledztwo by ustalić, kto ją zdradził.

Akcja filmu toczy się tuż po wojnie, w Wiedniu podzielonym na kilka stref okupacyjnych. Na zaproszenie przyjaciela Harry'ego Lime'a przyjeżdża do miasta młody kanadyjski pisarz Holly Martins, autor kiepskich powieści kryminalnych. Na miejscu dowiaduje się, że Lime zginął potrącony przez samochód. Sprzeczne relacje świadków skłaniają Martinsa do podjęcia prywatnego śledztwa.

Ekranizacja filozoficzno-erotycznej powieści Witolda Gombrowicza. Okupowana Polska, rok 1943. Fryderyk, reżyser, i Witold, pisarz, wyruszają do majątku Hipolita, znajomego Witolda. W spokojnej atmosferze prowincji, gdzie niemal udaje się zapomnieć o trwającej wojnie, mężczyźni zaczynają toczyć tajemniczą, dwuznaczną grę. Manipulują ludźmi ze swego otoczenia, rozkoszując się obserwowaniem ich reakcji. Nie wszystko jednak da się przewidzieć.

Kanwą scenariusza stały się wojenne wspomnienia Salomona Perela - Żyda z Saksonii. Jego rodzina uciekając przed faszystowskimi prześladowaniami emigruje do Polski. Rozpoczyna się wojna. Salomon, uciekając przed Niemcami, trafia do sierocińca w Grodnie. Tu wstępuje do organizacji komsomolskiej, której staje się aktywnym działaczem. Kiedy wpada w ręce Niemców, ci dziwnym zbiegiem okoliczności uznają go za Aryjczyka w czystej postaci. Salomon robi wszystko, aby prawda o jego pochodzeniu nie wyszła na jaw. Zostaje gorliwym zwolennikiem ideologii hitleryzmu, a nawet bohaterem wojennym. Wkrótce zwierzchnicy doceniając jego zasługi wysyłają go do elitarnej szkoły Hitlerjugend…

Przygody polskiego żołnierza Franka Dolasa podczas II wojny światowej. Ten urodzony pechowiec zaczyna swoją długą, pełną nieporozumień wędrówkę, po wielu – często egzotycznych – miejscach działań wojennych na świecie. Już na wejściu rozpoczyna, dosłownie z wielkim hukiem, wojnę – przynajmniej o tym jest przekonany. Dalsze losy: niewola, ucieczka ze stalagu, coraz to nowe tarapaty… to już tylko konsekwencje połączenia pecha i przypadku, ale wszystko tworzy logiczną całość. Ale czy Franek zostanie bohaterem, o czym ciągle marzył?

Oparta na faktach, historia przygotowywania zamachu na szefa SS, Reinharda Heydricha, przez dwóch czechosłowackich żołnierzy.

Serial Janusza Morgensterna opowiada o polskim ruchu oporu przeciw hitlerowskim okupantom, o młodzieży lat wojny, jej codziennym życiu i walce. Głównymi bohaterami są dwudziestoletni chłopcy, wplątani w dramatyczną historię narodu i zmuszeni do podejmowania trudnych, nierzadko tragicznych decyzji. Z właściwą ich wiekowi fantazją, poświęceniem, ale i ze świadomością ogromu ryzyka i odpowiedzialności podejmują nierówną walkę z wrogiem. Początkowo jest ona spontaniczna. Z czasem przeradza się jednak w zorganizowaną i dokładnie planowaną działalność dywersyjną.

Akcja obejmuje okres od zimy 1957 do końca 1960, cofając się w retrospekcji do wypadków 1954 roku. Dały one początek narodowowyzwoleńczej walce ludu algierskiego. Opis ogranicza się do miasta Algier, a właściwie do jego arabskiej dzielnicy Kazby.