Filmy dania

Leo (Kim Bodnia) i Louise (Rikke Louise Andersson) są młodą parą mieszkającą razem w Kopenhadze. Leo często wychodzi z przyjaciółmi podczas gdy Louise zazwyczaj zostaje w domu. Wszystko się zmienia gdy Louise zachodzi w ciążę. Leo staje się zimny i nieobecny. Jego gniew i nienawiść do samego siebie w końcu doprowadzają do użycia przemocy wobec Louise.

Jacob Petersen, pełen ideałów dyrektor upadającego sierocińca w Indiach, poświęcił życie opiece nad porzuconymi na ulicach dziećmi. Kiedy nad sierocińcem zawisła groźba likwidacji, Petersen dostaje niezwykłą ofertę pomocy. Nieznany duński biznesmen Jørgen, proponuje mu dotację w wysokości 4 milionów dolarów. Istnieje jednak pewien dziwny warunek.

Anton (Mikael Persbrandt) jest lekarzem pracującym w obozie dla uchodźców w Afryce, do pracy dojeżdża z idyllicznego miasta w Danii. W tych dwóch zupełnie innych światach on i jego rodzina mają do czynienia z konfliktami, które prowadzą do trudnych wyborów między zemstą a przebaczeniem. Anton i jego żona Marianne (Trine Dyrholm) są w separacji i zastanawiają się nad możliwością rozwodu. Ich starszy, dziesięcioletni syn Elias (Markus Rygaard) jest prześladowany w szkole do momentu, kiedy w jego obronie staje nowy uczeń Christian (William Jøhnk Nielsen), który właśnie przeniósł się wraz ojcem z Londynu. Między chłopcami rodzi się silna więź, która wystawiona jest na ciężkie próby.

Sierżant Claus Pedersen stacjonuje wraz ze swoją kompanią na afgańskiej prowincji. W tym czasie żona dowódcy, Maria, musi sobie radzić z trudami codziennego życia bez męża i samotnego wychowywania trojga dzieci. Podczas rutynowej misji żołnierze dostają się w krzyżowy ogień talibów. Aby ratować swoich ludzi, Claus podejmuje dramatyczną decyzję, w wyniku której zostaje oskarżony o popełnienie zbrodni wojennej. Konsekwencje czynu poważnie dotykają zarówno sierżanta, jak i jego rodzinę.

Młoda i piękna K wiedzie spokojne życie. Ma chłopaka, dzieci i pracę, w której odnosi sukcesy. Podczas jednej z licznych podróży spotyka mężczyznę, a jej ustatkowane życie staje pod znakiem zapytania.

Grupa przyjaciół wybiera się z dziećmi na tradycyjny wyjazd na długi weekend, który od lat spędzają na duńskiej wyspie Bornholm. Incydent między dziećmi wywoła falę kryzysu w ich relacjach. Każda z par sprawia wrażenie szczęśliwej, ale czy tak jest naprawdę? Czy żyją pozorami?

Opowieść o zderzeniu osobistych pragnień z solidarnością i tolerancją w duńskiej komunie w latach 70-tych ubiegłego wieku.

"Królestwo" to nazwa wielkiego szpitala w Kopenhadze. Doktor Stig Helmer (Ernst-Hugo Järegard), kłótliwy szwedzki neurochirurg nienawidzący Duńczyków, spóźnia się na poranne spotkanie. Podczas jego nieobecności rejestrator Hook (Soren Pilmark), przyjmuje pacjentkę, starszą panią Drusse (Kirsten Rolffes) na badanie mózgu. Jej syn, Bulder (Jens Okking), technik i pielęgniarz, pragnie uprzyjemnić kolejny, dwudziesty piąty już pobyt matki na oddziale neurologicznym. Helmer dostaje furii uważając, że nadszarpnięto jego autorytet i nakazuje natychmiastowe wypisanie pani Drusse, tym bardziej, że odkrywa jej podręcznikową wręcz symulację. Syn admini-stratora szpitala, stażysta Mogge (Peter Mygind) zostaje odtrącony przez piękną pielęgniarkę Camillę (Solbjorg Hojfeldt). Chcąc zamanifestować swe niezadowolenie odcina głowę ciału leżącemu w kostnicy i podrzuca do jej pokoju w plastikowej torbie. Ale torbę otwiera przypadkowa studentka i Mogge musi ją ukryć w swojej szafce. Administrator szpitala, doktor Moesgaard (Holger Juul Hansen) ostrzega Helmera, że matka małej dziewczynki Moony, którą ostanio operował, zamierza go zaskarżyć o błędy w sztuce lekarskiej. Szukając ochrony, Helmer przyłącza się do sekretnego stowarzyszenia wzorującego się na masonerii. Pani Drusse ciągle słyszy w szybie windy płacz młodej dziewczyny i chce ustalić, do kogo należy usłyszany głos. Odkrywa, że w 1919 roku mała dziewczynka Mary, została zamordowana w szpitalu "Królestwo" przez własnego ojca, wybitnego lekarza Aage Krügera (Udo Kier).

Beowulf przybywa na prośbę króla Hrothgara, by rozprawić się z terroryzującym mieszkańców trollem Grendelem. Po ciężkiej walce wojownik i jego drużyna pokonują bestię, kilka dni później wyruszają zabić jego matkę. Zamiast ją zabić wojownik zawiera z nią pakt. Wkrótce Beowulf zostaje królem i przez kilkanaście lat cieszy się władzą. Jednak po latach jego królestwo zaczyna nawiedzać smok i król raz jeszcze musi stanąć do walki ze złem.

Milczący, ponury i agresywny Adam marzy tylko o jednym: żeby jego przymusowy pobyt w tym sielankowym miejscu jak najszybciej się skończył. Chce czym prędzej wrócić do miasta i do tego, co sprawia mu największą przyjemność: pijaństwa, bijatyk i rasistowskich burd. Gdy śmiertelnie poważny Ivan pyta go, jaki cel chciałby sobie wyznaczyć na najbliższych kilka tygodni, Adam zbywa go stwierdzeniem, że chciałby upiec szarlotkę. Nie spodziewa się, że Ivan serio potraktuje jego propozycję, lecz ten poleca mu opiekować się rosnącą w ogrodzie starą jabłonią. Ivan ma pod opieką jeszcze dwóch "pensjonariuszy": Gunnara, byłego zawodowego tenisistę, topiącego smak porażki w alkoholu, oraz Khalida, nieustannie wkurzonego arabskiego imigranta, który napada na stacje benzynowe, chcąc w ten sposób zadać cios wielkim międzynarodowym korporacjom. Wkrótce dołączy do nich ciężarna Sarah (Paprika Steen), która właśnie dowiedziała się, że być może urodzi upośledzone dziecko. Adam jest uosobieniem podejrzliwości i ignorancji - cech motywujących każdego wyznawcę Hitlera i ślepej, rasistowskiej przemocy. Ivan to postać bardziej złożona, balansująca na granicy przerysowania, karykatury i chyba najtrudniejsza do wiarygodnego przeniesienia na ekran. Początkowo wydaje się jedynie być kimś w rodzaju ekscentrycznego drużynowego, lecz stopniowo wychodzi na jaw jego całkiem inne, mroczne oblicze. Ivan nie dopuszcza do siebie myśli o osobistych tragediach, które go dotknęły i w rezultacie coraz bardziej traci kontakt z rzeczywistością. W tym momencie Adam, obserwując księdza i swoich towarzyszy, dochodzi do wniosku, że jest wśród nich jedyną osobą przy zdrowych zmysłach i z podopiecznego musi stać się ich opiekunem. Niechętnie bierze na siebie tę odpowiedzialność, chociaż do końca się przeciw niej buntuje.