Filmy film czarno-biały, satyra, fotografia

Henryk jest wiejskim chłopakiem, z trudem zdobył upragniony zawód tokarza. Z dyplomem w ręku wyrusza z rodzinnej Wólki do Warszawy, do dużej fabryki, o jakiej marzył. Nie wie, że dopiero teraz zaczną się przysłowiowe schody – walka z biurokracją. Jest nowym pracownikiem, więc żeby być przyjęty musi dostarczyć najpierw mnóstwo dokumentów: zdjęcia, badania lekarskie, opinię z poprzedniego zakładu pracy, skierowanie z Urzędu Zatrudnienia, zezwolenie na pracę w Warszawie. Zajęło mu to cztery dni, ale to nie wszystko, teraz musi tylko zebrać niezbędne pieczątki na karcie obiegowej, a potem to już z górki – tylko załatwić angaż, pobrać odzież ochronną i środki higieny… i już można pracować.

Dzień z życia dwóch sprzedawców, Dante'ego i Randala, którzy spędzają swój czas w pracy denerwując klientów, dyskutując o filmach i grając w hokeja na dachu sklepu.

Tytułowe monidło to kiczowaty portret namalowany na podstawie zdjęcia ślubnego, na którym para młodych jest ubarwiana. Takim fachem trudni się Karol Pieczarkowski, domokrążca oferujący ludziom monidła. Pewnego dnia puka do drzwi Władka Kamińskiego. Trafił dobrze, w domu nie ma żony Władka, więc bez trudu namówił go na dwa monidła, mało tego: dodatkowo nieźle popił i pojadł, a Władek zapłacił mu jeszcze akonto przyszłych portretów dopiero co otrzymaną wypłatę. Oszust wymyka się w chwili, gdy do domu wraca Kamińska. Awantura na całego, na nic kwiatki, na nic przeprosiny i następna pensja. Co ich może pogodzić?