Filmy relacja rodzinna, palenie papierosa, samotność

Serial jest dramatem prawniczym, obalającym mit o tym, że ciche i spokojne dzielnice miast są całkowicie bezpieczne. W rzeczywistości bywają one niemymi świadkami najczarniejszych nawet zbrodni. Annabeth jest młodą energiczną kobietą, prokuratorem z imponującym wynikiem wygranych spraw sądowych. Z urlopu macierzyńskiego wróciła właśnie do pracy i podejmuje się rozwiązania najtrudniejszych przypadków zbrodni, popełnionych w dzielnicy, w której mieszka. Zapału dodatkowo dodaje jej świadomość, że jednocześnie chroni własną rodzinę i sąsiadów.

Na bezbronnych mieszkańców niewielkiego, nadmorskiego miasteczka, zaczynają napadać hordy oszalałych ptaków.

Raimunda jest żoną bezrobotnego mężczyzny i matką nastoletniej dziewczyny; jej siostra Sole jest fryzjerką; matka zaś zginęła wraz z mężem w pożarze. Ta ostatnia najpierw ukazuje się swej siostrze, następnie zaś Sole, choć najwięcej niedokończonych spraw łączy ją z Raimundą i jej sąsiadką Agustiną.

Pewnego mglistego poranka w mieście pojawia się ON – atrakcyjny mężczyzna z prawdziwego, egzotycznego wschodu. Żenia, bo tak brzmi jego imię, ma dar. Jego ręce leczą, a oczy zaglądają w dusze samotnych kobiet. Mężczyzna zatrudnia się jako masażysta na bogatym osiedlu pod miastem. Pracując dla ludzi odgrodzonych murem od „gorszego” świata, poznaje ich historie i osobiste dramaty. Wkrótce niezwykłe zdolności Żeni odmienią życie każdego z nich.

Nurkowanie swobodne jest dyscypliną sportową polegającą na swobodnym nurkowaniu bez butli z tlenem. Ten sport jest pasją dwóch przyjaciół: Jacques'a Mayol'a (Jean-Marc Barr) i Enzo Molinari (Jean Reno). Oprócz pasji do nurkowania dzieli ich wszystko. Jacques jest samotnikiem, który najchętniej całe dnie spędzałby w wodzie z ukochanymi delfinami, natomiast Enzo - mistrz świata w nurkowaniu swobodnym - uwielbia gdy otaczają go ludzie i jest o nim głośno. Jacques i Enzo, biorą udział w zawodach które rozstrzygną który z nich zasługuje na tytuł mistrza...

Chiny, lata dwudzieste XX wieku. Po śmierci ojca, dziewiętnastoletnia Song Lian zmuszona jest poślubić Chen Zuoqiana – głowę wpływowej rodziny. Pięćdziesięcioletni Chen ma już trzy żony, każda z nich mieszka w oddzielnym domu na terenie wielkiego zamku. Żony zaciekle ze sobą konkurują, ponieważ zainteresowanie ich męża daje władzę, status i przywileje. Każdej nocy Chen decyduje, którą żonę odwiedzi, a wtedy przed jej domem zapalana jest czerwona latarnia. Żony gotowe są na wszystko, by latarnia zapłonęła przed ich drzwiami. Jednak czasem sprawy mogą wymknąć się spod kontroli...

Debiut pełnometrażowy Mike'a Leigha. Reżyser wprowadza nas w tylko z pozoru nudny i monotonny świat mieszkańców Londynu. Sylvia (Anne Raitt) to sekretarka spędzająca wieczory pijąc i opiekując się upośledzoną psychicznie siostrą, Hildą (Sarah Stephenson). Samotna z braku męskiego towarzystwa, rozpoczyna spotykać się z Peterem (Eric Allan), nauczycielem. Wtedy w jej życiu pojawia się Norman (Mike Bradwell). Norman to hippis-gitarzysta, wynajmujący garaż Sylvii i kopiujący tam magazyny. Jego muzykę uwielbia Hilda, dlatego jej opiekuńcza siostra zaprasza go na kawę i pogawędkę. Pewnego wieczora Peter i Sylvia wychodzą do chińskiej restauracji. Hildą opiekuje się współpracownica Sylvii, Pat (Joolia Cappleman). Niestety Sylvia wypija zbyt wiele. Sprawy nabierają takiego biegu, że obaj mężczyźni prawie jednocześnie opuszczają Sylvię i Hildę.

W Uzaku (ostatniej części tryptyku, na który składają się jeszcze Kasaba i Chmury w maju) miejscem spotkania bohaterów Ceylana jest Stambuł. Grana przez Emina Topraka postać młodego mężczyzny, który w poprzednich filmach marzył o ucieczce z prowincji, wreszcie decyduje się na porzucenie rodzinnego miasteczka. Zamierza znaleźć pracę na statku, wyruszyć w podróż, zacząć prawdziwe życie. Swoją przedłużającą się wizytą najpierw zaskakuje, a potem drażni wielkomiejskiego krewnego. Jest nim żyjący samotnie artysta (grany przez Muzaffera Özdemira), odcięty od azjatyckich korzeni. Jemu również przyjdzie rozliczyć się z własnym niespełnieniem. W Stambule pada śnieg. To rzadkie zjawisko. Stambulski śnieg jest gęsty i mokry, spada z nieba wielkimi płatkami na palmy i meczety. Bohater grany przez Topraka traci swój sen o mieście, traci złudzenia, nie udaje mu się bowiem niczego osiągnąć. Miasto go odrzuca. Jest zatopione w mglistej bieli niczym nieistniejąca nigdy Atlantyda. Jest też ruchliwe, wypełnione ludźmi, światłami, przedmiotami, które nie wiadomo do czego służą. Bohater nie znajduje w nim swojego miejsca, ani przestrzeni, która ułatwiłaby mu realizację marzeń. Ambiwalentna, milcząca relacja kuzynów uosabia istotę tureckości, melancholijne rozdarcie pomiędzy tradycją a współczesnością, nadzieją a rozpaczą. Film został poświęcony pamięci Emina Topraka, zmarłego śmiercią samobójczą w grudniu 2002 roku.

Codzienne życie zwykłych ludzi – pracowników laboratorium w jednym z instytutów medycznych w Warszawie oraz ich rodzin. Losy i drogi życiowe głównych bohaterów przecinają się w coraz to nowych punktach, powstają różne nowe relacje. Na przemiany w życiu prywatnym głównych postaci niebagatelny wpływ mają coraz dynamiczniejsze przekształcenia związane z rokiem 1989.

Opowieść o dwójce dzieci, które uciekają z domu w poszukiwaniu ojca. Dwunastoletnia Voula i o siedem lat młodszy Aleksander przemierzają Grecję, dążąc do coraz bardziej iluzorycznego celu, jakim są Niemcy. Po drodze natykają się na obojętność i okrucieństwo świata dorosłych, którego jedyną jasną stroną jest młody aktor, Orestes. Voula zakochuje się w młodzieńcu, choć jej uczucie będzie jednostronne i nieszczęśliwe. Wędrówka bohaterów stanowi więc naukę o dorosłości, którą wyznacza samotność, bezdomność, strach i cierpienie.