Filmy paryż, kawiarnia

Holender Jakob Störr jest kapitanem żeglugi morskiej. Jeden z jego przyjaciół sugeruje, że dobrym rozwiązaniem dla bohatera byłoby małżeństwo, które pozwoli mu się ustatkować. Spędzając czas w wytwornej paryskiej kawiarni, Störr postanawia, że ożeni się z pierwszą kobietą, która przekroczy jej próg. Tą osobą jest piękna, dystyngowana Lizzie. Kiedy mężczyzna podchodzi do jej stolika i opowiada o swoich zamiarach, początkowo jest nieco zakłopotana. Ku zaskoczeniu wszystkich decyduje się jednak przyjąć tę zaskakującą propozycję. Szczęście świeżo upieczonej pary nie trwa jednak długo. Jakob musi wrócić na statek, gdzie czuje się znacznie pewniej niż na paryskich salonach. Częsta nieobecność mężczyzny i długa rozłąka nie wpływają najlepiej na wzajemne relacje małżonków, zwłaszcza gdy w otoczeniu samotnej kobiety pojawia się majętny pisarz Dedin.

16-letnia Junie zmienia szkołę w połowie roku szkolnego, kiedy umiera jej matka. Teraz nastolatka uczęszcza do tej samej klasy, do której chodzi jej kuzyn, Mathias. Chłopak wprowadza Junie w towarzystwo swoich znajomych. Dziewczyna zwraca uwagę wszystkich kolegów, jednak Junie wybiera najspokojniejszego z nich, Otto. Wkrótce nastolatka spotyka miłość swojego życia, Nemours'a, który jest jej nauczycielem. Namiętność jaka między nimi wybucha zaczyna przerażać dziewczyną. Junie walczy ze swoimi uczuciami i zaprzecza swojemu szczęściu, które w jej oczach jest tylko iluzoryczne.

Opiekująca się swoją umierającą ciotką Zitą (Katina Paxinou), Annie (Joanna Shimkus) postanawia pewnego dnia zobaczyć nocne życie Paryża. Kiedy przeżywa swoją pierwszą noc miłości, Zita właśnie umiera.

W sierpniu 1944 roku, kiedy wojska aliantów zbliżały się do Paryża, niemieccy okupanci usiłują wywieźć do Rzeszy bezcenne obrazy Picassa, van Gogha, Renoira, Matisse'a, Gauguina. Akcją ma kierować pułkownik von Waldheim. Panna Villard uprzedza organizację Ruchu Oporu działającą w kolejnictwie i przekonuje jej przywódców, że należy za wszelką cenę przeszkodzić w wywiezieniu cennego ładunku. Kolejarze dezorganizują transport, urządzają dywersje, sabotują.

Suzanne, imienniczka bohaterki filmu Za naszą miłość Maurice'a Pialata, którego plakat wisi w jej pokoju, jest szesnastolatką mieszkającą w Paryżu. Wydaje się bardziej dojrzała od swoich rówieśników, nieco zagubiona i przede wszystkim znudzona licealnym życiem – nie pociąga jej ani plotkowanie z koleżankami, ani picie piwa na imprezach. Pewnego dnia poznaje starszego od siebie mężczyznę, który zaczyna ją fascynować i szybko staje się odskocznią od nastoletniego świata. Oboje bohaterów zdaje się wiele dzielić, ale niewątpliwie łączy jedno: rodzaj romantycznego ennui, poczucie nieobecności i egzystencjalnego zawieszenia. Szesnaście mgnień wiosny to niepozbawiona melancholii opowieść o pierwszej miłości, dojrzewaniu i nastoletnich niepokojach. Eleganckie kadry rozsadza jednocześnie smutek i młodzieńcza energia, którą wspaniale oddaje Suzanne Lindon – reżyserka i jednocześnie odtwórczyni głównej roli.

Trzech rabusiów, „Le Mataf” (Michel Constantin), Basylio (Georges Géret) i Franck (Pierre Santini), przygotowuje się do napadu, kiedy młoda kobieta zostaje wyrzucona przez okno przez dwóch zabójców. Dwaj mężczyźni odpowiedzialni za zabójstwo robią kompromitujące zdjęcia „Matafa” i jego bandy i zmuszają ich do kradzieży mikrofilmów. Jako zaliczkę otrzymują od Me Desbordes (Adolfo Celi), bardzo dziwnego prawnika, walizkę zawierającą sto tysięcy dolarów. Odbędzie się podwójna gra, a trzej złodzieje „wbrew sobie” zaryzykują duże, bardzo duże ryzyko. „Kłopotliwa” Cathy Mondors (Cathy Rosier), ulubienica Desbordesa, przyjdzie, by odwrócić karty, przechodząc wbrew sobie do obozu Matafa.

Film jest satyryczną opowieścią o romantycznych podbojach grupy mężczyzn. Spędzają oni wraz ze swymi dziećmi wakacje na wybrzeżu Atlantyku. Niektórzy z nich są rozwiedzeni, niektórzy jeszcze żonaci, ale wszystkich ciągnie do tego, by nawiązać intymne znajomości z nowymi kobietami. Okoliczności im sprzyjają, bo na wczasach są bez swych żon i kobiet, które z powodu pracy i kariery zawodowej musiały pozostać w Paryżu.

Para młodych prowincjałów odkrywa świat paryskich kawiarń.

Valérie (Virginie Ledoyen) właśnie zatrudniła się jako pokojówka w luksusowym paryskim hotelu, i ogłosiła swojemu chłopakowi Remiemu (Benoît Magimel), że jest w ciąży. On nie wie, jak zareagować. Dziewczyna, której dzień naznaczony jest czasem napiętym, jest również czasem okraszonym sympatycznymi relacjami z nowymi kolegami i klientami. Dzwoni do matki i idzie do Rémiego w krótkiej przerwie. Wreszcie podejmuje decyzję.